Kilka miesięcy temu trafiła do mnie Agnieszka z potrzebą znalezienia pracy. Podała mi swoje CV, które ściągnęła na szybko z internetów, żeby móc dzięki niemu odpowiadać na ogłoszenia. CV jak wiele innych, które w ostatnim czasie widywałam w mnogości na swoim biurku. Trudno było w nim złapać punkt, w którym można by odkryć coś ciekawego i skoncentrować na tym swoją uwagę. Nawet zdjęcie przedstawiało jakby innego człowieka: schowanego za okularami, z miną poważną, chłodną i wzrokiem utkwionym na czubku głowy fotografa. Wzrok był pusty.
Agnieszka przez całe lata pracowała jako Personal Assistant w Krakowie. Pół roku temu przeniosła się z rodziną do Wrocławia, gdzie mąż Agnieszki z powodzeniem prowadził swoją firmę, a ona zajmowała się 3-letnią córką. Ostatnie dwa lata spędziła na urlopie macierzyńskim, później wychowawczym i był to zdecydowanie pierwszy punkt poruszany przez rekruterów na rozmowie kwalifikacyjnej, jeśli już do takiej rozmowy doszło. A to były rzadkie przypadki.
Agnieszka wiedziała czego chce: chciała pracy na stanowisku asystentki prezesa. Jej oczekiwania finansowe były wysokie, nawet bardzo wysokie. „Nie każda firma będzie w stanie na nie odpowiedzieć” – uprzedziłam, jednak Agnieszka doskonale to rozumiała. Powiedziała, że z oczekiwań nie zejdzie. Woli zrobić wszystko, co możliwe, aby przygotować sensowną strategię szukania pracy i podjąć przynajmniej kilka prób, zanim zdecyduje się na zejście z oczekiwanego wynagrodzenia.
Plan pracy, jaki Agnieszce przedstawiłam był jasny i czytelny: zaczynamy od CV, które pokaże jej unikalne talenty, odróżniające ją od innych kandydatów, posiadających podobne kompetencje. CV ma za zadanie spełnić jeden cel: umówić Agnieszkę na spotkanie rekrutacyjne i przejść do kolejnego etapu w procesie. CV niczym nie wyróżniające się tego celu nie spełni. Druga kwestia polegała na symulacji rozmowy kwalifikacyjnej i przygotowaniu do niej. Bo nawet najlepsze CV nie zastąpi Agnieszki na rozmowie. Musiała być dobrze przygotowana, szczególnie w odpowiedzi na pytania, które postrzegała jako trudne. Do takich na pewno zaliczało się pytanie o urlop wychowawczy, gdyż odejmując długość jego trwania od całości zatrudnienia w ostatniej pracy, z pozoru wyglądający „walor”, stał się „kulą u nogi”.
CV, które powstało na końcu, wywołało dumę u Agnieszki, po wcześniejszych łzach napływających do jej oczu i słowach, które wtedy padły z jej ust: „Nie sądziłam, że jestem aż tak ważna”. Banał zastąpił konkret, który był udziałem Agnieszki. CV w formie instrukcji obsługi pralki zastąpiły jasne kategorie, przedstawiające w niej to, co najbardziej unikatowe. Formalny dokument nabrał życia, prezentując zarówno cenne doświadczenie Agi, jak i jej ciekawą osobowość. Złożyły się na to wszystkie elementy CV, zarówno treść i sposób jej przedstawienia, layout CV, a także zdjęcie. I to jakie!
Pojawiły się pierwsze postępy – telefon zaczął dzwonić z większą częstotliwością, a Agnieszka uzyskiwała zaproszenia na kolejne spotkania. My przeszłyśmy do kroku drugiego, aby poskromić nieco temperament Agnieszki i aby mogła wypowiadać się zwięźle, spójnie, z pominięciem dygresji, które stanowiły podstawę w rozmowie. To był trudny dla niej czas, wiem to. Ćwiczenia, korekta, ćwiczenia, korekta. Ale Agnieszka była jak gąbka: chłonęła wiedzę i potrafią ją przekuć na własne korzyści.
W krótkim czasie potem Agnieszka znalazła się na „short liście” trzech firm. Jedna ostatecznie wybrała innego kandydata. Dwie złożyły jej ofertę pracy. Jedną z nich Agnieszka odrzuciła biorąc pod uwagę wiele zmiennych (w tym również wysokość oferowanego jej wynagrodzenia), tym samym wybierając jedną, jedyną dla siebie.
Smak ręcznie robionej czekolady i polskiego, dobrego wina nie zapomnę. Otrzymałam je w podzięce od Agnieszki ze wzrokiem nie wymagającym żadnego komentarza. Ja też nauczyłam się sporo przy tej okazji. Czego konkretnie?
Tego, że warto być wiernym sobie. Warto szukać różnych możliwości i nie wykluczać żadnej z nich. Warto również strategicznie zaplanować plan działań i oprzeć się pokusie zmian najprostszych rzeczy. Mogłoby się wydawać, że gdyby Agnieszka zeszła z oczekiwanego wynagrodzenia zaledwie o 15%, pracowałaby już miesiąc temu. Rzecz w tym, że czasami nie warto rezygnować. Warto próbować.
Jeśli mierzysz się z podobnymi problemami, nie obniżaj tej poprzeczki od razu. Postaraj się o próbę, i kolejną, i jeszcze jedną. Z przyjemnością Ci w tym pomogę.
Na początek możesz przesłać mi swoje CV do bezpłatnej analizy. Z przyjemnością ją dla Ciebie zrobię. Będziesz miała materiał albo do samodzielnej pracy, albo zawsze będziesz mógł / mogła zlecić ją mnie. Mam wprawę, mam kompetencje, mam polot. Mam chęci i czas, który może zapracować również dla Ciebie. Zapraszam serdecznie.
